WYWIAD Z CZYTELNIKIEM

Lubię robić rzeczy odwrotnie. Książki czytam od końca, ulubione poncho noszę na lewej stronie. Kiedy napisałam „52 tygodnie” mąż żartował, że teraz będę robić wywiady i pić wódkę z literatami w literatkach. Uśmiechnęłam się wtedy, ale w głowie zakiełkowała mi taka myśl: Dlaczego wywiady mają być z autorami książek, a nie z ich czytelnikami? Może i tu warto spojrzeć z innej perspektywy. Pomyślałam i... pomysł zrealizowałam. Tak oto powstał wywiad z czytelnikiem.

Czytelnik: T.Q (autor popularnego bloga jakchcemy.pl)

Autorka: L.P (Ludmiła Piasecka, autorka „Szklanej Szafy” i „52 tygodni”, obecnie pracuje nad kolejną książką „52 dni”)

L.P. Co skłoniło cię do sięgnięcia po tę właśnie książkę?

T.Q. To taka mała układanka. Znałem szczątki historii twojej rodziny sprzed dwóch lat z bloga wystarczy mniej. Sporo tam było o prostocie, uważnym życiu i edukacji domowej. Potem czytałem twój gościnny wpis i kolejne już na twoim blogu. Spodobał mi się ten styl pisania. Kiedy dowiedziałem się o książce, po prostu chciałem ją przeczytać.

L.P. Pisałeś kiedyś, że „52 tygodnie” to prawdziwy wór inspiracji. Które rozdziały były/są dla ciebie inspiracją?
Mój wybór ograniczyłem do pięciu. Kolejność nie ma znaczenia ważności. I tak:
1. Winylowa terapia. Uwielbiam muzykę więc ... po przeczytaniu tego rozdziału utworzyłem folder w Spotify i wrzuciłem tam większość płyt z listy
2. Jak surfować na kanapie ... czekam na odwagę u nas, taką, która popchnie nas do skakania w nieznane bez pewności co za rogiem.
3. Patent na naukę. Super
4. Świąteczna ewakuacja. Bieszczady ...
5. Historie słuchane sercem.

L.P. Nie spodziewałam się takiego wyboru. Nie wiem czy to przypadek, ale większość z tych rozdziałów inspirowana była wydarzeniami autentycznymi. Tak było na przykład w przypadku winylowej terapii - rzeczywiście kiedyś zdarzyło mi się znaleźć płyty winylowe na śmietniku (co prawda inne ale nie mogłam oprzeć się by przemycić tu moje ulubione kawałki) Couchsurfing - to też ściągnięte z naszego życia. Od lat podróżujemy korzystając z tego portalu internetowego, choć ostatnio zmieniliśmy go na inny. Patent na naukę jest rzecz jasna inspirowany edukacją domową. Mamy na tym polu już pewne doświadczenie. Ale... Wracając do klejnego pytania: Jaką kobietą jest Majka, bohaterka „52 tygodni”?

TQ: Majka jest osobą, która szuka sposobu na smakowanie swojego życia. Jest w niej dużo niezgody na otaczającą ją rzeczywistość, buntuje się przeciwko niej, ale nie kończy się to na zwykłej krytyce. Ona zmienia swój bunt w konkretne działania. Potrafi zdobyć się przy tym na dystans. Myślę, że właśnie dzięki temu może rzucać takie wyzwania życiu jakie rzuca. Jest dla mnie osobą pozytywną poprzez odwagę, kreatywność, branie życia za rogi. Jest uparta i wytrwała - jeżeli coś przyjdzie jej do głowy, to wiele energii wkłada w realizację swojego pomysłu, włącznie z wmontowaniem członków swojej rodziny w swój plan. Zwykle to ona ciągnie resztę 'domowego ludku' za sobą - taki mam jej obraz u siebie. Kreatywność i kolejne wyzwania powodują, że tworzy zaskakujące sytuacje dla swoich bliskich. Sytuacje, które są ostatecznie pozytywne (nawet mimo wcześniejszych oporów towarzystwa). Sytuacje zarówno w relacji ona - dzieci i mąż jak i te „sensualne” ona-mąż.

L.P. No właśnie, a jak odebrałeś te, jak to nazwałeś „sensualne” relacje ona – mąż?

Było ich więcej niż się spodziewałem, zanim zacząłem czytać książkę. Odnoszę to do jakichś swoich wyobrażeń i to mnie zaskoczyło. To może wynikać poniekąd z specyfiki mojego czytelnictwa i doboru książek do czytania w ostatnim czasie.
Nie podam Ci jednego opisu - nie potrafię, ale za to napiszę zgodnie z moim odczuciem, że fajnie jest to wkomponowane w całość. Pamiętam też, że czytając miałem taką myśl, że jeżeli ktoś chciałby zrobić film na bazie 52 tygodni, to mógłby powstać taki, który byłby 'od 18' - to byłaby moim zdaniem kwestia sposobu przedstawienia choćby scen erotycznych.
Może tak napiszę: te sceny są wymyślone sugestywnie i działają na wyobraźnię.

L.P. Film? No to teraz połechtałeś moje „ego”

T.Q. Uważam, że że film mógłby powstać. Jak zwykle żaden za mnie specjalista, ale mam przeczucie, że 52 to dobry koncept na film.

L.P. A jak odebrałeś warstwę językową książki? Czy masz jakiś ulubiony fragment tekstu?

Nie jestem fachowcem od języka, więc mogę opierać się tylko moich odczuciach.
Potwierdzam to co już kiedyś napisałem - podoba mi się taki styl pisania. Szczególnie chyba fajnie wymyślane połączenia przymiotników z rzeczownikami (epitety?), często takie zaskakujące, niespotykane a jednocześnie (dla mnie) piękne.
Zapamiętałem też jakieś drobne rzeczy, które mi przeszkadzały - ale to efekt subiektywnego spojrzenia. Na przykład nie spodobało mi się określenie: itede itepe.
Nie potrafię podać określonego fragmentu. Książkę mam w głowie jako pewną całość. I tak naprawdę z każdego rozdziału pewnie mógłbym wybrać jakiś fajny językowo dla mnie fragment.

L.P. Czy Majka ma według ciebie poczucie humoru?

Myślę, że na pewno. Ale nie jest typem „żartownisia”. To raczej suptelny, ironiczny humor, często mocno związany z warstwą językową książki.

L.P. Dla kogo według ciebie skierowana jest ta książka?

To nie jest książka do czytania 'powieściowego'. To jest książka, która ma szanse sprowokować do myślenia, do zastanawiania się nad tym co robię w życiu i jak to robię. Do poszukiwań lepszego, bardziej świadomego przeżywania swojego czasu. Może stać się inspiracją do wprowadzenia konkretnych pomysłów do własnego życia. Nie tylko dla czytelniczek jak sugeruje notka na okładce,czego ja jestem dowodem.